Hayatta bir şeyleri elde etmek için olur olmadık kişiler ve şeylerden beklenti içerisine giriyoruz. Kimisi oluyor, kimisi beklediğimizden daha iyisi şeklinde gerçekleşiyor, kimisi de bizi hayal kırıklıkları içerisinde bırakıyor. Fakat insanız, geleceğin daha iyi olacağı umuduyla bir şeylere bel bağlıyoruz, bir şeyler için çaba sarfediyoruz.
Sizi kötü hissettirecek olan beklentilere sahip olmak değil bunların gerçekleşeceğine olan inancınızı içten içe yeşertip beklentilerinizi gerçeğiniz haline getirmek oluyor. Oysa hayat o kadar farklı kombinasyonlar içerisinde yaşanıyor ki beklediğiniz ve kendi gerçeğiniz haline getirdiğiniz şeyin sizin için gerçekten doğru mu, yanlış mı, hayırlı mı hayırsız mı olduğunu bilemiyorsunuz.
Eğer hayatınızın mutluluk grafiğini çizmeye kalksaydınız, şimdiki zamanın ötesi için kalem oynatamayacaktınız.
Yaşamak böyle bir şey.
Geleceğin bilinmezliğini beklentilerinizle hapsetmektense kışın ortasında baharın gelmesini bekleyen bir ağaç gibi karlar altında dimdik durmaya çalışmalısınız. Belki bahar geç gelecek, belki kışın ortasında güneşli bir güne aldanıp çiçek açacaksınız ve meyve veremeyeceksiniz, belki kurtlar saracak her yanınızı çürüyeceksiniz bahar gelse de siz olmayacaksınız, Belki her şey beklendiği gibi gerçekleşecek ve zamanında çiçek açıp yeşillenip meyvelerinizi vereceksiniz. Tüm bu ihtimallerin gerçekleşme olasılığı etrafınızdaki ağaçlar için her yıl mevcut. Vakti geldiğinde yaprak dökümü mevsimini yaşayacakları gibi.
Beklentilerinizi tüm ihtimallerin gerçekleşebileceğini düşünerek, En kötü duruma hazır olarak tasarlayın. Umduğunuzdan daha iyisi olursa ne ala. Fakat daha kötüsünün gerçekleşme ihtimali her zaman aklınızın bir köşesinde bulunsun.